ACTUEEL
1 mei 2024 zijn 60 nieuwe werken geplaatst op pagina Hier en Nu (2024)

Er ligt een wereld aan onze voeten en er bestaat een wereld in ons hoofd. Wat brengt een kunstenaar ertoe om zich uiteen te zetten met vormen en kleuren, een bepaalde maat of een soort van diepte? Op zoek naar het onbekende of vanuit een vermoeden van oneindigheid? 

Hoe vormt zich denkruimte of hoe ontstaat intuïtie?

Wat kan er ontstaan in de ruimte van het beeldvlak?

Bij Frank Malcorps is elk beeldvlak zo’n ruimte. Werkruimte en denkruimte zijn een geworden. Hij gaat ver in de verwezenlijking van zijn gedachten, intuïtief, onderzoekend. Gevonden objecten vormen een nieuwe wereld in een onbestemde ruimte. En zo krijgt de maker zijn bestemming.  

"Het werk trekt sporen in het schilderij.
Daarin herken je de maker, Frank Malcorps."

En hoe verhoudt die ruimte zich tot het beeldvlak dat de kunstenaar in zich opneemt en wanneer gaat hij dat loslaten, misschien zelfs wel overschilderen? Hoe ver ga je? Hoeveel materie hecht zich aan een idee? Zodat het zwaarder en zwaarder wordt of misschien juist lichter omdat er rust is ontstaan na een worsteling. Waar vind je die leegte waarnaar je eigenlijk op zoek bent? Schilderen kan heel sensueel zijn. Het hoeft niet af!

Het is niet af, er zweven vormen in een onbestemde ruimte. Ze liggen zelfs uitgestald op een tafel in het atelier te wachten op ontdekking. Uit het werk ontstaan de beelden. Het werk vormt een spoor binnen het kunstwerk.

*Iemand heeft het ‘zwartste zwart’ uitgevonden. Zo noemt hij dat!! Hoe trots kun je zijn op grijs? Het perfecte midden tussen zwart en wit? Of juist het perfecte antwoord op alle mogelijke kleurencombinaties? Als kijker wil je een tijd meereizen in dit universum.

Jacqueline Nas (2023)

Als je kijkt wat er op hedendaagse schilderijen te zien is - een logisch begin omdat ze voor het oog bedoeld zijn - dan springt het onderscheid.

‘figuratief-abstract’ meteen in het oog. Het maakt alles uit voor een schilderij of er iets herkenbaars op te zien is of niet. De relatie van het kunstwerk met de werkelijkheid biedt immers aanknopingspunten voor de betekenis ervan. De mens krijgt doorgaans onze eerste aandacht, ook als hij afgebeeld wordt.

De afgebeelde mens heeft een reeks van betekenissen door zijn handelingen, houdingen, gebaren en mimiek. 

De leeftijd en overige lichaamskenmerken van de mensfiguur in de schilderijen van Frank Malcorps moeten we raden, misschien is het de kunstenaar zelf wel. Doordat deze figuur niet verder is ingevuld, lijkt hij te staan voor de mens in het algemeen. Soms vertoont hij een aanzet tot een handeling, maar andere keren staat hij er min of meer verlamd bij, in een geabstraheerde wereld, omringd door geschilderde of getekende vormen en op straat gevonden dingen als herinnering aan de werkelijkheid. Zonder voorstudies of voorbedachte rade zoekt de kunstenaar via zijn intuïtie naar de juiste vorm om zijn onmacht ten opzichte van de hem omringende wereld duidelijk te maken. Er is geen plan, geen anekdote, maar ruimte. In die ruimte kun je op zoek gaan.

Al snel heeft het schilderij alleen zichzelf nog als criterium. Het schilderij bepaalt als het ware in overleg met de schilder wat er op komt, wat weer weggehaald wordt en wat er uiteindelijk op mag blijven. Deze gebeurtenissen gebeuren intuïtief, op het gevoel. 

Omdat er, behalve de mensfiguur en sommige gevonden objecten, niets te zien is dat verwijst naar de ons bekende werkelijkheid, omdat het  schilderij ons een nieuwe werkelijkheid toont, gaan we misschien op zoek naar de bedoeling. De bedoeling die we er zelf aan willen geven, als kijker, die van de kunstenaar. We zoeken naar wat de mens achter het schilderij, de kunstenaar, ermee bedoelt. En tijdens deze zoektocht worden we grotendeels op onszelf teruggeworpen. We zijn de zoekenden. En als we een betekenis vinden, dan heeft die vaak een direct verband met onszelf.

Soms werkt de kunstenaar beurtelings aan een aantal schilderijen. En dat gaat zo een tijdje door tot een schilderij af is. Je zit in je stoel en je kijkt. En je voelt niet meer de neiging om op te staan en er nog iets aan te doen. Dan is een schilderij af.

Willem Jan Renders 

Van Abbemuseum,
curator van de expositie E’ven schilderijen,
De Fabriek (2011)

> Kijk nu en dan op deze site, er is regelmatig een update.

Frank Malcorps

Copyright © 2024 Frank Malcorps. Alle rechten voorbehouden.